Μετατροπή

©Εγγονόπουλος

αυτοί που γίνα-
νε
αστερισμοί
κι ο Νάρκισσος που άν-
θισε μετά από τον πνιγ-
μό,
αυτό που έπεται μετά απ' την προδοσία,
ο μετασχηματισμός.

Ναι, κάπου εκεί
και
κάπως έτσι
θα το έλεγα,
ναι,
ο μετασχηματισμός. Ε-
κεί
η δική μου ποιητι-
κή.

Στο ποίημα που γίνε-
σαι
σε
μιας στιγμής το βλεφάρισμα,
στην αυθυπαρξία
του να γίνεσαι
για να πάψεις να είσαι
όσα ήσουν.

Για την άλωση της (προ)ϊστορίας,
για το άλ-
λοθι
του
γνώθι
σεαυτόν,
μη.
     Όχι, βάσει του προβλεπόμενου, η ταυτότητα είναι μια προσδοκία, ένα σενάριο,
          το να σε γνωρίζεις, υποδουλώνεσαι.

Αυτό που γίνο-
μαι
μετά, κάθε φορά,
σωσίας στου καθενός την Ευρυδίκη,
ενώ άρπα ζωηρή ήδη στα χέρια του
Ορφέα,
ύπνος γλυκός,
θάνατος κι ειρήνη,
γλώσσοδέτης σου στα χείλη σου.