 |
| ©El Greco |
Έτσι λέει η μικρή ανιψούλα μου τα τελευταία δύο χρόνια το βράδυ της Ανάστασης. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά σε εκείνη κι εγώ δεν έχω κανένα οικονομικό όφελος από τη χρήση αυτών της των λέξεων.
11.46
Το εθιμοτυπικό της προσέγγισης του ναού με τα χαλασμένα μικρόφωνα. Βαρελότα και γουρούνες ήδη χτυπούν στο διπλανό χωράφι και στα ανοιχτά θεμέλια του μέλλοντος ναού, που θα κατασκευαστεί. Νέα συνθήκη: για πρώτη φορά οι άνθρωποι (μικρά παιδιά με το άναμμα του δυναμίτη από την ίδια τη μάνα στα χέρια τους) τα πετούν δίπλα μας. Το ωστικό κύμα το νιώθεις - ναι, έχουν ωστικό κύμα αυτά τα σκατουλάκια!
12.01
Χριστός Ανέστη και ματς μουτς και ομιλίες. Αυτές οι ομιλίες που ξεπερνούσαν τον παπά απ' τα χαλασμένα μεγάφωνα, που ξεπερνούσαν την όποια μυσταγωγία, που ξεπερνούσαν τα βαρελότα, που ακούγονταν δυνατά: γέλια, σχόλια, κουτσομπολιά. Μια άκρατη φλυαρία.
12.16
Νόστιμη μαγειρίτσα.
*Αυτό που ένιωσα ως οργή είπα να το μετατρέψω σε σκέψη κι έτσι είδα πως η περιβόητη ανεξιθρησκία για τα πιστεύω του καθενός (χριστιανού, μουσουλμάνου κλπ), ναι, όντως καταστρατηγείται, εξαχνώνεται και σβήνεται. Αν θες να γελάσεις, να σχολιάσεις, να κουτσομπολέψεις την ώρα που κάποιος θέλει να προσευχηθεί, κάνε το, αλλά φύγε από εκεί! Η ανεξιθρησκία καταστρατηγείται πρώτα μεταξύ των ομόθρησκών μας! Εκτός και αν σ' εκείνο τον ναό οι 1.500 περίπου λαμπαδοφόροι δεν ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι.
