Τελευταία στιγμή

Εκείνη τη στιγμή μού ερχόταν μήνυμα στο κινητό "Μισώ τη τελευταία στιγμή".
Τότε που έσβηνα από το ιστολόγιό μου κείμενα που έγραψα το 2009.
Παράλληλα με σκέψεις κατά πόσο αξίζει να γράφω, αξίζει να μιλάω, εφόσον δεν έχω βρει ακόμη δική μου φωνή, δικούς μου τρόπους έκφρασης.
"Αμήν" λέγοντας, την ώρα, που έκλεινα το κινητό μου και μου μιλούσε ο φίλος μου ο Χρήστος στο facebook και έψαχνα πώς να αλλάξω το περιβάλλον του blog μου.
Ας είναι! Τελευταία στιγμή μαθαίνεται η αλήθεια.

Τρεις σωματοφύλακες ετών 21.

- Τι κάνεις;
- Καλά, Μαρία μου, εσύ!
- Καλά (με την άρθρωση, που κανείς δε μπορεί να μεταδώσει και βλέπεις πως όλοι είμαστε ίδιοι κάπως έτσι)! Μάλωσα με τον Γιώργο!
- Γιατί;
- Γιατί με έλεγε "αγάπη μου" και "μωρό μου" (με την άρθρωση, που κανείς δε μπορεί να μεταδώσει και βλέπεις πως όλοι είμαστε ίδιοι κάπως έτσι)!
- Δε σ' άρεσε;
- Όχι!
(σκοτάδι // σκηνική παρέμβαση για να υποδειχτεί η αλλαγή του χρόνου κατά μισή ώρα // οι δύο μας πάλι)
- Τι κάνεις;
- Καλά δε σου είπα βρε;
- (γελάει)
- Καλά είμαι! Εσύ;
- Καλά! Μάλωσα με τον Γιώργο και σκέφτομαι!
- Τι σκέφτεσαι;
- Σκέφτομαι (και κάπως έτσι, ηλίθιος για την ερώτηση, γιατί είναι η πιο συγκλονιστική απάντηση. ειλικρινής. διαυγής. ακέρια. γαμάτη! πώς το λένε;)
(σκοτάδι)
- Τι κάνεις;
- Πάλι με ρωτάς;

Υ.Γ.: Με ρώτησε 6 φορές. Αντικατέστησε όλους τους φίλους μου που δε με είχαν ρωτήσει, γιατί με είχαν δει ξανά πριν λίγες ώρες, πριν ξανασυναντηθούμε. Με τη Μαρία ποτέ δεν χωρίσαμε στη διάρκεια των 4 ωρών που με ρώτησε.

Αφορισμός αμφότερος

Ο κάθε ένας μας έχει από μία άποψη, μία κωλοτρυπίδα και από μισό blog (προς το παρόν).