Anonymous

Παραδίπλα ξέρεις ότι κάποιοι παλεύουν κι εσύ βρίσκεσαι σπίτι σου, μέσα στις αμφιβολίες και τις αδιαφορίες σου για το τι γίνεται, για το πώς γίνεται και για το γιατί γίνεται ό,τι γίνεται. Κι όμως, όπως και να γραφεί η ιστορία, εσύ θα βρίσκεσαι εκεί μέσα στην παντοκρατορία της ανωνυμίας, που την οικειοποιείσαι και λες: "μέσα στην παντοκρατορία της ανωνυμίας μου". Συμμετείχες μια φορά, είπες να κατέβεις και μια δεύτερη, αλλά εν τέλει συνεχίζουν και χωρίς εσένα. Δε σου κάνει κόπο να σκεφτείς, μήπως αυτό το "χωρίς εσένα" προσιδιάζει λίγο σε αυτό που λέμε "μετά το θάνατο σου": εν τέλει συνεχίζουν χωρίς εσένα.
Και να φανταστείς πως τη δεύτερη φορά που θα κατεβαίναμε, απλώς πέρασε η ώρα άσκοπα μέχρι να φύγουμε και νευρίασα κι έφυγα. Ίσως να ήμουν ιδανικός για εκεί κάτω, ίσως όχι. Το θέμα ήταν κι είναι η ανωνυμία για να επιτευχθεί η πολυσημία. Ούτε καν "Κανένας".

Λεξ-εικόν

Μια λέξη χίλιες εικόνες... Ξεκινήστε...

Αναγκαίο κακό

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φτιάξεις ή άλλους ιστούς ή να περιμένεις κι άλλο για κάποιο έντομο στην αναβροχιά. Κάπως έτσι δημιουργούνται τ' αναγκαία κακά, όπως ένας ιστός: αν δεν υπάρξει αυτοθυσία στους λίγους ιστούς (αν περιμένει η αράχνη), τότε πρέπει να υπάρξουν περισσότεροι ιστοί κι άρα περικύκλωση των εντόμων... ίσως...

Υ.Γ.: Το αναγκαίο κακό είναι πολύ χρησιμότερο από το ηθικό καλό!

Είναι η "ώρα" των τρελών... Εμπρός λοιπόν...!