27 με 28 Νοέμβρη του 2020

κάποια πράγματα δεν μαθαίνονται ποτέ

κάποια μυστικά για παράδειγμα

ή το αν υπάρχει ο Αη Βασίλης ή όχι δεν το συζήτησαν ποτέ κάποιοι γονείς με τα παιδιά τους

κι ούτε τη μελισσούλα και το λουλουδάκι ή τον πελαργό

παρά

μονάχα

μια μέρα ή μια νύχτα

σε μια συζήτηση με φίλ@ ή σώμα έρωτα που έρχεται από το μέλλον

σε μια κλήση στο messenger που διήρκεσε ως το ξημέρωμα στο απομονωμένο δωμάτιο που έχεις απ' το δημοτικό

παρά

μονάχα

λοιπόν

την νύχτα εκείνη

λέγεται κάτι

που δίνει νόημα σε τόσες αμφιβολίες

και το νόημα που πάντα αναβάλλεται κατά Derrida,

να το, έρχεται εν τω μέσω της νυκτός

παρά

μονάχα

σαν προστάδιο του υπνικού σου ονείρου

έναν έξυπνον ενύπνιον

σαν νανούρισμα

αυτό που λέγεται

σαν παραμύθι

αυτό που λέγεται

και δίνει νόημα

αν και κάποιες αλήθειες δεν ανακαλύπτονται ποτέ

και κάποια ψέματα δεν αποκαλύπτονται ποτέ

Τρίτο Πρόσωπο

 

Αν με ρωτάς, εκτιμώ πως τα μέσα μαζικής επικοινωνίας επηρεάζουν τις αντιλήψεις του γενικού κοινού, εγώ ο ίδιος μπορώ και αντιστέκομαι στην πειθώ των μέσων.

Θεωρώ, ότι ένα μήνυμα ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στους άλλους, παρά σ' εμένα ή σ' εσένα. Ωστόσο, όσο πιο θετικό το περιεχόμενο τόσο συχνότερη η εμφάνιση του πρώτου προσώπου, του "εγώ" και του "εμένα", ενώ όσο πιο αρνητική η δήλωση τόσο πιο πολύ το τρίτο πρόσωπο, το "οι άλλοι".

[...] 

"Το Εγώ -αμφιταλαντεύομαι διαρκώς-ψευδαίσθηση ή παραίσθηση.
Βρίσκω μιαν ακατάπαυστη, ασίγαστη ταυτότητα,
όχι απλή ποιητική αντιστοίχιση,
στις τριάδες
του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
με
της Ινές & της Εστέλ & του Γκαρσέν
με
εμένα, εσένα και της γάτας που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά."

[...]

Συχνά, μια άποψη μειονοτική δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά οδηγεί σε ιδιωτική αλλαγή των στάσεων.

[...]

Στα σημεία που λέγαμε τους όρκους, άλλοι άνθρωποι ας έρθουν και να πουν:
"Ο έρωτας είναι ταξικό προνόμιο. Δεν πρόκειται να σε ερωτευτώ ποτέ".

[...]

Σκέψου, δηλαδή, εκεί που εμείς, εγώ κι εσύ, ανάμεσα σ' εμένα και σ' εσένα, στο πρώτο και το δεύτερο πρόσωπο της σχέσης μας, ορκιζόμασταν αιώνια αγάπη, να έρχονται άλλοι και να ορκίζονται τ' αντίθετο.

Κι επειδή είναι τόσο μη δημοφιλές αυτό το μήνυμα, κάνει περισσότερο θόρυβο το περιεχόμενό του, απ' ό,τι αν για μιαν ακόμη φορά στα ποιήματά μας γραφόταν "ο αιώνιος έρωτάς μας" ή "η αειθαλής αγάπη μας". Κάπως,

ο κόσμος

είθισται

να ταρακουνιέται.

Ή με το νανούρισμα της πλειοψηφίας

ή με το τράνταγμα της μειοψηφίας

στον τρόπο που κουνάνε το κρεβάτι μας.