Φιλί

©Gustav Klimt

Θέλω να τελείωναν όλα αυτά,
μα και πάλι θαρρώ πως μονάχα
εγώ έχω δώσει μιαν ευφάνταστη
αρχή, χωρίς λάκτισμα.
Διανυκτέρευσα παράνομα στον
κατά φαντασίαν μου πυρετό σου,
τρύπωσα παράτυπα στην πιο μύχια
σκέψη σου, χάνοντάς τη γιατί έψα-
χνα το σκεπτικό σου, καθώς πάντα
βρισκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους,
μα δεν εφαπτόμαστε.
Θέλω να σε φιλέψω το φιλί,
να γίνουμε ο κύκλος του φιλιού
που από χείλη ξεκινά και χείλη
πάλι αγγίζει.
Κι αν ήθελα, υπάρχει ακόμη ένα
όνειρο που δεν το ερμηνεύει αυ-
τός που ξέρει ή που φαντάζεται.
Που τ' όνειρο δεν είναι απωθημένο,
μήτε προφητεία, μα τόσο παρόν, μια
στιγμή των ζωντανών πάνω στον υπνω-
τισμό-πρόβα θανάτου σου. Τι να με
φίλησε κι είδα εσύ να με φιλάς;

Σιωπή

- Άκου με, είναι τόσο απλό να πεις τόσα πράγματα ότι δεν είναι φυσικά και να σβήσουν για σένα.
- (σιωπή)
- Αλλά για κάθε ένα από αυτά θα σβήνεις λίγο λίγο κι εσύ. Δεν σου είπα ότι είμαστε "παμφάγα" όντα, αλλά έστω μην απορρίπτεις. Μην αφήνεις. Αφέσου.
- Νιώθω μια τεράστια σύγχυση στο μυαλό μου.
- Είναι απολύτος φυσιολογικό και καταλαβαίνω απόλυτα πόσο ευθύνομαι γι' αυτή σου την σύγχυση και πραγματικά κι ειλικρινά -όσο δε φαντάζεσαι, δεν ειρωνεύομαι- σου ζητώ συγγνώμη.
- Όχι.
- Τι όχι;
- Όχι συγγνώμη. Δε χρειάζεται.
- (χαμόγελο)
- Είσαι όμως τόσο περίεργος. Μια έτσι και μια αλλιώς.
- (χαμόγελο)
- Θυμάσαι τότε που σε φώναξα, δεν γύρισες, σου έστειλα μήνυμα και γύρισες;
- Ναι;
- Σου 'χα πει πως θα το μετριάσω, αν και έτσι είμαι, έτσι συμπεριφερόμουν σε όλους.
- (σιωπή)
- Αν σ' ενοχλεί να μου το πεις!
- (σιωπή)
- Σ' ευχαριστώ που γύρισες!
- (σιωπή)
- Καληνύχτα και σ' ευχαριστώ (τον χτυπά στην πλάτη)
- (σιωπή)