Στιγμή

- Δε μιλάμε πια, όπως παλιά.
- Σωστά.
- Βαρέθηκες;
- Δεν νομίζω.
- Είσαι θλιμμένη.
- Μπορεί.
- Έγινε κάτι;
- Κι αν σου πω ναι, θα φύγει, λες, αυτή η θλίψη;
- Ίσως στριμωχτεί με λίγη χαρά μαζί.
- Ήδη νιώθω στενόχωρα.
- Θες να σ' αφήσω μόνη;
- Κι αν σου πω ναι, θα φύγει, λες, αυτή η στενοχώρια;
- Θες να γράψουμε κάτι μαζί;
- Μα ποτέ παλιότερα δεν το είχαμε κάνει αυτό.
- Γι' αυτό.
- Λες να βοηθήσει;
- Δεν επιζητώ να σε βοηθήσω. Θα έρθουν πράματα που θα σε βοηθήσουν εκεί που δεν το περιμένεις, χωρίς καν να το καταλάβεις. Εμένα θέλω να με περιμένεις και να καταλαβαίνεις, ότι είμαι εδώ.
- Δηλαδή;
- Τίποτα. Λοιπόν; Γράφουμε;
- Προτιμώ να πάω σπίτι.
- Να σταματήσουμε για ένα παγωτό; Και μετά θα σ' αφήσω να συνεχίσεις μόνη σου. Ε;
- Έστω.
- Χαίρομαι. Γρανίτα λεμόνι εγώ. Εσύ; Εσύ;
- Σ' ευχαριστώ.
- (χαμογελά)
- Ειλικρινά σ' ευχαριστώ. (σηκώνεται στις μύτες των ποδιών και το δίνει ένα φιλί. Ένας φωτογράφος τους απαθανάτισε εκείνη τη στιγμή.) Πάμε τώρα. Και μετά θα συνεχίσω μόνη.

Ύαλος

Γυάλινοι άνθρωποι
να μπορείς να τους σπάσεις
να κάνεις χα και αφού θολώσουν να ζωγραφίσεις μια φατσούλα
να δεις μέσα τους, μέσα από αυτούς τον υπόλοιπο κόσμο
σαν εμπόδια διαθλαστικά ή πρισματικά του κόσμου
γυάλινο θηριοτροφείο του τενεσί
μνήμη εκ λήθης, μνήμη αληθινή εκ λήθης αληθούς
ιδανικά βιοτεχνίας υαλικών
αναμένοντας τον ταύρο
σβηστά φώτα σε πορτατίφ, σβηστά προς πώληση
φώτα, μα σβηστά
αναμένοντας τον ταύρο
κουμανταρέας είπε να γεννηθεί η τρέλα
κι εγένετο έτσι
μετακόμιση δίπλα στην εθνική
στοιβάζοντας τόση αποτυχία και δυστυχία σε μιαν ελάχιστη Πατρίδα
γυάλινη, πολυθραυσμένη
κι ούτε σ' ένα θραύσμα ευτυχίας να μην αντιστοιχώ
γυάλινος
γιατί οι ραγισματιές είναι πανδημία
κι εγώ πορσελάνινος να βαδίζω μια στο κουκλόσπιτο και μια στην κουκλοφυλακή
ρωτώντας γιατί οι τοίχοι είναι τσιμεντένιοι
μα για να σπάει το γυαλί, όταν το στρέφουν εναντίον, για να ρίξουνε τους τείχους.

κινητό

- Έλα να Του μιλήσεις...
- (ακίνητη θυμόταν)
- Έλα!
- (ακίνητη θυμόταν)
- Με ακούς;
- (μηχανικά το παίρνει) Ναι; (φωνή ίσως κι από το μυαλό της) Πώς είναι ο διακοπές σου; (φωνή ίσως κι από το μυαλό της) Καλά! (κλείνει το τηλέφωνο διακριτικά) Τι άλλα; (φωνή ίσως κι από το μυαλό της)
- Τελειώνετε...
- (του στρέφει το τηλέφωνο) Ίσως να το έκλεισε.
- Ίσως έπεσε η γραμμή.
- Πάω μια βόλτα.
- Πού;
- Δε θ' αργήσω.
- Κάτσε!
- Δε θ' αργήσω.
- Έλα!
- (αμίλητη έφυγε)
- Πού πας;
- (αμίλητη έφευγε)
- (την κοιτούσε)
- (χάθηκε)
- (κοιτούσε μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο) Έλα! Θα έπεσε η γραμμή. Πώς είναι οι διακοπές σου; Καλά! Τι άλλα; (κλείνει η γραμμή) Ίσως έπεσε η γραμμή. (κοιτούσε)

Σχάση

Υγρή
κι αδιάσπαστη
αλήθεια.
Σχάση.
Σκληροπυρηνικός.
Μπορούσε να είναι και πύρινη κλπ.
Ενδεικτικά.
Αιρετικά.
Σχάση.