Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Ύαλος



Γυάλινοι άνθρωποι
να μπορείς να τους σπάσεις
να κάνεις χα και αφού θολώσουν να ζωγραφίσεις μια φατσούλα
να δεις μέσα τους, μέσα από αυτούς τον υπόλοιπο κόσμο
σαν εμπόδια διαθλαστικά ή πρισματικά του κόσμου
γυάλινο θηριοτροφείο του τενεσί
μνήμη εκ λήθης, μνήμη αληθινή εκ λήθης αληθούς
ιδανικά βιοτεχνίας υαλικών
αναμένοντας τον ταύρο
σβηστά φώτα σε πορτατίφ, σβηστά προς πώληση
φώτα, μα σβηστά
αναμένοντας τον ταύρο
κουμανταρέας είπε να γεννηθεί η τρέλα
κι εγένετο έτσι
μετακόμιση δίπλα στην εθνική
στοιβάζοντας τόση αποτυχία και δυστυχία σε μιαν ελάχιστη Πατρίδα
γυάλινη, πολυθραυσμένη
κι ούτε σ' ένα θραύσμα ευτυχίας να μην αντιστοιχώ
γυάλινος
γιατί οι ραγισματιές είναι πανδημία
κι εγώ πορσελάνινος να βαδίζω μια στο κουκλόσπιτο και μια στην κουκλοφυλακή
ρωτώντας γιατί οι τοίχοι είναι τσιμεντένιοι
μα για να σπάει το γυαλί, όταν το στρέφουν εναντίον, για να ρίξουνε τους τείχους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου