Οι άνθρωποι είναι αληθινοί, όταν είναι ηλίθιοι

Οι άνθρωποι είναι αληθινοί, όταν είναι ηλίθιοι.
Κάπως έτσι παραφράζω τον Einstein, που είθισται να λέγεται πως είπε, ότι δύο πράματα είναι άπειρα στον κόσμο: το σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία - αν και για το πρώτο δήλωνε αβέβαιος.
Και ποιος είμαι εγώ να παραφράσω έναν Einstein; Μα όπως καθημερινά παραφράζουμε και αστοχούμε στην επικοινωνία μας με τους άλλους, γιατί να μην το κάνουμε και με τους μεγάλους; Είναι νεκροί. Και μόνο τότε γίνονται επικίνδυνοι οι μεγάλοι, με τα σαθρά σαγόνια τους να κινούνται γύρω από τις γλώσσες των οπαδών και των αντιμαχητών τους, με τα αποκυήματα σουπερνόβας να αντικαθιστούν τα μόλις ελαχίστων εκατοστών διαμέτρου ρουθούνια του μεγάλου ηγέτη μιας δυναστείας, που ποτέ και να μη θέλησε. Οι οιεσδήποτε πατρίδες είναι φοίνικες που φύτρωσαν στις ερήμους των μεγάλων κι όχι φοίνικες που αναγεννιώνται μέσα από τις στάχτες των μεγάλων.
Και ποιος είμαι εγώ να μιλήσω για τα ιδεώδη; Μα πώς τολμούμε να μιλάμε για μεγάλες ιδέες, όταν η καθημερινότητά μας στερείται των βασικών συμπεριφορών που κυοφορούσαν ή εκμαιεύονταν από τα ιδεώδη της πατρίδας, του θεού (ενδεικτικά μιλώντας και ιδεολογικά σαφώς); Εννοώντας, φυσικά, την φιλοξενία (στο όνομα ενός Ξένιου Δία ή εν ονόματι της φιλογενίας του Αβραάμ), που μπορεί να πάρει οιαδήποτε μορφή: της φιλικότητας, της προσφοράς και της αλληλεπίδρασης με νέους, που μπορεί να τους θεωρούσαν ξένους, αλλά πάνω απ' όλα ήταν ιερά πρόσωπα, που προσπαθούσαν να τους κάνουν σαν στο σπίτι τους, αλλά στο σπίτι που τους φιλοξενούσε (κατά κάποιον τρόπο, δηλαδή, συντελούταν μια μυσταγωγική ιεροτελεστία προσαρμογής κι αφομοίωσης). Πού είναι οι μεγάλες ιδέες;
Και ποιος είμαι εγώ να ρωτώ. Ξέρω πως το δικαίωμα να μιλάω "επαναστατικά" χρειάζεται πια και μια κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων. Ξέρω πως το δικαίωμα να μιλάω "επαναστατικά" είναι μια καινοτομία μου που επιτρέπει και μου αναγνωρίζει η καθεστηκυία, μια και έτσι δε θα την ενοχλώ. Για να έρθεις αντιμέτωπος με τον "εχτρό", δύο τρόποι υπάρχουνε: ή μιλάς την ίδια γλώσσα με θάρρος ή δημιουργείς άλλη διάσταση μες στην καινοτομία σου.
Και ποιος είμαι εγώ να ιδεολογώ;... Μα την αλήθεια λέγω, μιλάω ηλίθια...
Είμαι ένας βλάκας άνθρωπος... ή μάλλον το Σύμπαν...

Υ.Γ. 1: Ηλίθιος (ορισμός)
Υ.Γ. 2: Έτσι που η αλήθεια, η ανθρωπινότητα κι η ηλιθιότητα διαπλέκονται σε μια αδιαίρετο τριάδα, έτσι που μπορεί να μιλάς για το ένα σα να είναι το άλλο...