Εναλλάξ

αν αλλάξεις τις θέσεις

των μυθικών τεράτων και των μαγισσών,

των πολεμιστών

σε σκηνικά και σε τοπία:

για παράδειγμα

έναν Κέρβερο στη θέση του Άργου, να περιμένει

ή μια Λερναία Ύδρα στον αποκεφαλισμό του Βαπτιστή

και μια Καταιγίδα καταμεσίς του Γούντστοκ

αλλά

να

πώς κατήντησε ένας απέραντος υποθετικός λόγος

το ποίημα

που είναι όστρακο

για εξοστρακισμό

των δήμιων

της γλώσσας και του κόσμου, της ψυχής και της ψυχής μας, που

μοιάζει άλλοι να την ξέρουνε καλύτερα

και που ο νόστος μας είναι επιστροφή στο σημείο του φόνου

να λογαριαστούμε με το τι μάς αξίωσε να μην είμαστε στη θέση του δολοφονημένου

και με παρρησία να είμαστε με το μέρος του δολοφονημένου, ωστόσο

το χέρι που οπλίστηκε του φονιά

τι κόσμους θα συντάρασσε 

και τι

πριν το αντικείμενο χρησιμοποιηθεί πρέπει να καταστραφεί εντός μας

και το όνομα που λέμε είναι μια πράξη βίας

και για τη σκέψη μας και για την ίδια τη γλώσσα

κι αν το φεγγάρι είναι ένας επαναστατημένος βράχος

απ' τα χέρια του Σίσυφου, απ' τους ώμους του Άτλαντα,

απ' τις Συμπληγάδες που βλεφαρίζουν, νευρινώματος Morton

ή απ' τη δυσκολία κατάποσης σαν να στάθηκε κάτι στο λαιμό,

ένας βράχος που πέταξε

-πριν μεγαλώσει στο αλάτι-

μακριά απ' τις ακτές

κι η θάλασσα

με την παλίρροιά της ψάχνει να το φτάσει λυσσομανώντας στα βράχια που έμειναν

και μπερδεμένη από τον αντικατοπτρισμό του στην επιφάνειά της

καταπίνει και ξερνάει τον εαυτό της με χίλια στόματα

και χείλια

αν, λοιπόν, αλλάζανε τα πρόσωπα

στα ίδια σκηνικά

και με τις ίδιες πράξεις

κι αν όλα ήταν ίδια πέρα από τις αγιογραφίες των προσώπων και τις μάσκες

τότε

θα μπορούσα να πιστέψω

την αγάπη σου, αν ήταν σαν την αγάπη κάθε άλλου

που δε θα ήταν εξαίρεση

μα μεταφυσική δραματουργία