Καταλανός χωρικός με κιθάρα

©Miro

*Οι νεωτερικές και υπερνεωτερικές βιοϊατρικές τεχνικές έχουν επιφέρει την εισαγωγή της συμβολοποίησης του γενεαλογικού δεσμού, που ο Guyotat (1980) την ονόμασε γενεαλογία "από σώμα σε σώμα". Η γενεαλογία αυτή συνίσταται στην επαφή και τη σχέση μεταξύ μερών του σώματος και προϊόντων τους -αίμα, γαμέτες, χρωμοσώματα, όργανα- και όχι υποκειμένων με επιθυμίες και φαντασιώσεις (οιδιπόδειες, της πρωταρχικής σκηνής, αποπλάνησης κλπ).
[Maria Clelia Zurlo, "Βιοϊατρική πρόοδος και γενεαλογική προβληματική" - Το υπερνεωτερικό υποκείμενο, Κλήμης Ναυρίδης & Νικόλας Χρηστάκης, εκδ. Ελληνικά Γράμματα]


Απ' αυτό που
με βια μετράει τη γη,

τη λευτεριά,

θα κρατήσω
τη μονάδα μέτρησής της,

τη βια.

Κρατιέμαι

μες σ' αυτή τη βια,
να αφήνομαι ολάκερος

στα χέρια σου,
στο φιλί σου

κι όχι

χέρι στο χέρι σου,
χείλη στο φιλί σου,
στήθος στο προσκέφαλό σου,

μέρος αντί μέρους,
προϊόν αντί προϊόντος.

Θα ήταν αρκετά βολικό
από τη μια να σου ξεπλέκω τα μαλλιά
κι από την άλλη να γράφω έπη,

με τα μάτια να σε καρφώνω στη στιγμή
και με τα αυτιά να υπακούω στις Σειρήνες

και να 'μαι παντού και πουθενά.

Μα τι,
μα που,
μα ποιος
θα είμαι;

Φως το χέρι,
φως το πόδι
κι όλα γύρω σου
είναι φως.

Θα ήταν αρκετά βολικό
με το χέρι να φώτιζα το διάδρομο, όταν ξυπνάς
και πας με φώτα σβηστά
και τραγουδάς,
με το πόδι να φώτιζα την άλλη πλευρά του φεγγαριού,

μα τι,
μα που,
μα ποιος
θα ήμουν;

Θα ήταν αρκετά βολικό
από τη μια να είμαι εγώ
κι από την άλλη να είσαι εσύ,

να 'μασταν άλλα κι άλλοι αντί άλλων.

Μα τι,
μα που,
μα ποιοι
θα ήμασταν;

Είμαι το αίμα μου,
αλλά όχι μόνο αυτό.
Είμαι το σπέρμα μου,
αλλά όχι μόνο αυτό.
Είμαι το χέρι μου,
αλλά όχι μόνο αυτό.

Μα χωρίς το αίμα μου,
δε θα ήμουν εγώ.
Μα χωρίς το σπέρμα μου,
δε θα ήμουν εγώ.
Μα χωρίς το χέρι μου,
δε θα ήμουν εγώ.

Είμαστε εμείς,
αλλά δεν είσαι μόνο εσύ.
Μα χωρίς εσένα,
δε θα ήμουν εγώ.