Προχωράς

©Dubuffet

Ξεχειλώνει το σώμα,
όπως όταν ένα ρούχο το τραβάνε απ' τη μια,
το τραβάνε απ' την άλλη.
Θα γαντζωθεί μια άκρη από την πλάτη σου
σ' ένα αγκάθι μιας μπουκαμβίλιας,
που θα 'χει σκύψει πάνω από το σοκάκι που περνάς σκυφτός,
θα κρατηθεί το μικρό σου δαχτυλάκι
σ' ένα χέρι,
θα σφηνωθεί το σανδάλι σου
σε μια κακοκατασκευή του πεζόδρομου ή σ' ένα πετραδάκι
ξεχασμένο στην παραλία,
θα φυσήξει ο άνεμος τα μαλλιά σου προς τα πίσω,
θα καρφώσει τη σκιά σου ο ήλιος στη γη
για μια στιγμή.

Προχωράς.

Ξεχειλώνει το σώμα,
εσταυρωμένο στα μικρά σημεία που προαναφέρθηκαν.

Και προχωράς
σ' άλλα σοκάκια,
σ' άλλα μονοπάτια και παραλίες,
σ' άλλους ανέμους ψιθυρίζεσαι
και σ' άλλους ήλιους
-ο ήλιος σε έλκει κι εσύ έλκεις τον ήλιο,
τον άλλον,
τους άλλους.

Ξεχειλώνει το σώμα
κι από μέσα,
σαν τσιτωμένο απ' το παραγέμισμα τσουβάλι,
σαν το ξέχειλο ποτήρι με νερό,
σαν το ρούχο που σκίζεται κάτω απ' τη μασχάλη.

Ξεχειλώνει το σώμα
κι οι πόροι ανοίγουν ολοένα περισσότερο.

Προχωράς.