ποιητική

©chagall

Θα σε κάνω ποίηση,

να σκοντάφτεις πάνω σε λέξεις,

να χτυπάς το μικρό σου δαχτυλάκι του ποδιού σου,

να βρίζεις, να πονάς, να στο φιλάω.

Θα σε κάνω ποίηση,

στο λήμμα της να μπει το όνομά σου.

Θα σου κάνω ποίηση,

όπως λέμε

μακαρόνια με κιμά

ή σεξ

ή μελανιά,

αυτή του σώματος τη μαύρη τρύπα που κάθε υπόνοια φωτός πέφτει εντός,

όπως το στόμα σου και το στόμα μου

η Σκύλλα και η Χάρυβδη.

Θα κάνω ποίηση την καύλα μας,

να έχει η γλώσσα που μιλάμε οργασμό.

Θα κάνω ποίηση

το μικρό σου δαχτυλάκι

στο χέρι το λευκό σου

που ανακατεύει εντός μου τη σιωπή.

Θα σου κάνω την ποίηση,

όπως λέμε

τον κλόουν

ή ένα ζώο,

κι έτσι θα τσουλάνε οι μέρες

με τις παρηχήσεις των σωμάτων μας

τα σαρδάμ

και τους γλωσσοδέτες των φιλιών μας.

Κάνει ποίηση,

όπως λέμε

κρύο

ή ζέστη

που όπως όλα όσα διακριτικά επαναλαμβάνονται

γίνονται αυτόματα,

γίνονται αντανακλαστικά

και φλερτάρουν

να γίνουνε

ρουτίνα

ή ποίηση.