Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Κόκκινα φανάρια

Αυτή η πόλη έχει το μυστηριώδη της σκοπό κι όταν είναι άδεια, τα φανάρια της μοιάζουν απόλυτα ρυθμισμένα στην εντέλεια, όπως πρέπει. Κι αυτή η διαπίστωση έρχεται, όταν είσαι από τους λίγους εδώ, που κινείσαι με τροχοφόρο, τη στιγμή που σε έναν μήνα τέτοια ώρα με το καλό θα τα σιχτιρίζεις.
Αυτή η πόλη έχει ένα τέτοιο φανάρι μες στους αστούς της / μες στους ατμούς της...
Έχω (ανα)γνωρίσει έναν Σταμάτη μέσα σε κάθε όνομα, ένα κόκκινο φανάρι, που φαίνεται κι αλλιώς ανά εποχή.
Όχι, δε μου έρχονται μόνο τα πορνεία στο μυαλό, όταν ακούω "κόκκινα φανάρια", άλλωστε, μια στο λόγο τους οι οδηγοί, μια στις πράξεις τους οι μισθωτές κι οι μισθωτοί στην υπηρεσία της σάρκας, συμβάλλουν στο ένα και το αυτό.

Υ.Γ.: Κι ας αναγνωρίζω, ότι μπορώ να γράψω, να μιλήσω και καλύτερα, εγώ ήθελα έτσι να μιλήσω - σαν την καθημερινή μας ομιλία, που διαθλά τόσες και τόσες σκέψεις μας... Μες στους ατμούς μας.

σε ένα κόκκινο φανάρι ένα μοθ / κι ένα μωβ / νυχτικό / για φιλοξενία Ιώβ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου