Σταγόνα

©Pollock

Ο ουρανός είναι άδειος,
είναι κενός,
είναι νεκρός.

Δεν είναι νιτσεϊκός αφορισμός.

Μια σταγόνα αίματος
στον ουρανό

σα σταγόνα μέλιτος
στον ωκεανό

και

μια σταγόνα αίματος
στον ουρανό

μολύνει ένα ολάκερο ηλιοβασίλεμα
σαν τέμπερα.

Μόνο μια καρδιά σαν την καρδιά μου
θα έδινε λίγη ζωή στον ουρανό

δέρας χρυσόμαλλο
η πανσέληνος

να υπονοεί
το πριν και το μετά,
γιατί τα πράγματα κάπως έφτασαν ως εκεί
και πάνε και παρέκει.

Η καταιγίδα κι ο τυφώνας
είναι
η σταγόνα κι η μειονότητα που
δεν εισακούστηκε.

Ο λυγμός
είναι η κραυγή
που δεν εισακούστηκε.

Ο κενός ουρανός
είναι η προσευχή
που δεν εισακούστηκε.
Κι όπως όλα τα πράγματα,
κάπως φτάσαμε ως εδώ
και θα πάμε και πιο πέρα.

Μια λέξη σου
στη σιωπή

σαν καρφίτσα
στ' άχυρα

και

μια λέξη σου
μέσα μου

ηχώ.

Χωρίς συγχώρεση
δε θα υπήρχε

το ηχείο.