Ένας γέρος στην πλατεία

©Tommervik

Ένας γέρος στην πλατεία μ' ένα σκύλο παραδίπλα ξαπλωμένο τραγουδάει.

Έχει αμανέδες και τραβάει τα φωνήεντα, μα δεν ανοίγει το στόμα του πολύ 

/ έλα, το μωρό μας, άνοιξε το στοματάκι του πολύυυ πολύ, έρχεται αεροπλανάκι.

Ένας γέρος στην πλατεία τραγουδάει για έναν έρωτα που άρχισε ιδανικά.

Έχει παράπονο στη φωνή, μα περπατάω χωρίς να στρέψω να τον δω πιο λεπτομερώς

/ να το, το αεροπλανάκιιι, βββουυυμμμ!

Κι ένας σκύλος παραδίπλα ξαπλωμένος ακούει κι εγώ που περπατάω και τους προσπερνάω τον ακούω να τραγουδάει για τους φόβους, το παράπονο και τη χαρά, το ανάμικτο, που το νιώθεις τόσο ενιαίο. "Με ένα φιλί ξεκίνησε ο κόσμος να γυρίσει

/ και με ένα δεύτερο μου ορκίστηκες /

τον όρκο μου πως πίστεψες /

ο κόσμος να γυρίσει"

/ μία για τη μαμά, μία για τον μπαμπά...

Ένας γέρος τραγουδάει κι ένας σκύλος ακούει.

Εγώ τους προσπερνάω και ακούω: "Στο τρίτο φιλί με ρώτησες ξανά

/ στο τέταρτο με έκρυψες

/ όταν σε ρώτησε η μάνα σου

/ ποιος σε φιλούσε" /

με τάιζες -θυμάσαι;- απ' το φαί που δεν μαγείρεψες ποτέ κι είναι τόσο έντονο στη γλώσσα μου σα γεύση, σαν χαπιού επίγευση

-με φίλαγες, θυμάσαι;

Ένας γέρος στην πλατεία μ'ένα σκύλο παραδίπλα ξαπλωμένο τραγουδούσε.

Ήσουν το σώμα στο κρεβάτι μ'εμένα εκεί δίπλα ξαπλωμένο, με φιλούσες.