Δείπνος Ερωτικός

©Vladimir Kush

Σώμα και αίμα δικό σου

-κάποιου δείπνου μυστικού στο μισοσκόταδο

με δυνατή μουσική και κακό φαγητό

η αναθύμιση κι η αναπαράσταση.

Κάποιου δείπνου με τζανκ φουντ και κακό

κόκκινο ξηρό κρασί

γιατί δε θέλαμε κι άλλη ζάχαρη εκείνη την ημέρα

από κάποιο αναψυκτικό

κι έξω έβρεχε πυκνά και ανιδιοτελώς.

Σώμα κι αίμα δικό σου και πάντα δικό σου

το φαγητό και το όποιο ποτό

σε αναθύμιση δική σου κι αναπαράσταση.

Στον κόσμο κάθε σώμα είναι σώμα σου

και κάθε πιοτό είναι αίμα σου

και κάθε βροχή είναι δάκρυά σου.

Πίσω από κάθε τι

κρύβεσαι συ

όπως παλιότερα πίστευαν πως πίσω από το κάθε τι κρύβεται ο θεός.

Ένας μικρός ανιμισμός ο έρωτας.

Σώμα κι αίμα δικό σου

το σώμα που πληγώνω και το αίμα που στάζει στα χείλη μου

απ' τα χείλη σου.

Να σηκώσω μια πέτρα κι από κάτω εσύ,

να σηκώσω το χέρι να κρύψω τον ήλιο.

Είσαι τόσα άλλα πέρα από αυτά που είσαι,

σου προσάπτω τόσα θαύματα που γίνονται,

παίρνω όλη την ευθύνη της ύπαρξής σου εγώ.

Γιατί εγώ

σου λέω πως είσαι όλα αυτά που δε σε κάνουν μοναχά σώμα και αίμα.

Ποιος να 'ναι το χαρμόσυνο ψιθύρισμα σαν αεράκι σε δέντρο τέλη άνοιξης και σαν Ευαγγελισμός,

αν δεν είναι η καλημέρα σου.

Ποιος να 'ναι το βήμα που ακούγεται στο δρόμο κρουστό κι ύστερα στις σκάλες πριν γυρίσει το κλειδί,

αν δεν είναι το πόδι σου.

Ποιος να 'ναι η ανάσα που σμίγει τα πνευμόνια με τον ουρανό,

αν δεν είναι η μυρωδιά σου που ξεσπάει σαν μνήμη.

Ποιος να 'ναι το σύνορο του κόσμου και η άκρη μιας μαύρης τρύπας,

αν όχι το δέρμα σου.

Ποιος να 'ναι το πνιχτό γελάκι παιδιού και το πηχτό σκοτάδι στα μάτια,

αν μη τι άλλο το δικό σου το γέλιο και η νύχτα που γίνεσαι με τις φοβίες σου.

Ποιος να 'ναι ο μεγαλύτερος φόβος σου, που γι αυτόν τραγουδάς διασχίζοντας το σκοτεινό το δρόμο ως την ψυχή μου,

αν όχι το ότι εγώ που δεν πιστεύω στην ψυχή μήπως δεν έχω.

Πρόσαψέ μου την κατηγορία της ψυχής,

πες με τι σου είμαι και πάρε την ευθύνη μου στον κόσμο.

Αγάπη να 'ναι να φέρεις ευθύνη για ακόμη λίγη σάρκα, ακόμη λίγο σύμπαν,

που ποτέ σου δε θα 'ναι εσύ -μα εσύ ολάκερος θα 'σαι αυτό.

Σ' αγαπώ να 'ναι να φέρω ευθύνη για σώμα και αίμα σου που ποτέ δε θα 'ναι εγώ -μα εγώ ολάκερος θα μαι αυτά, ο κόσμος ολάκερος θα 'ναι αυτά,

θα 'σαι εσύ η ευθύνη,

η αναπαράσταση,

η μνήμη

και

η άκρη του κόσμου.