Δεν είδαμε τον γκρεμό, παρά μόνο, όταν πιαστήκαμε στο κλαδάκι που είχε ξεφυτρώσει στο πουθενά του κάθετου βράχου.
Δεν είδαμε τη φτώχεια που αγνοούσαμε καρπωνόμενοι δάνεια, παρά μόνο, όταν άρχισαν να μας αδικούν.
Δεν παρατηρήσαμε την έλλειψη παιδείας, παρά μόνο, όταν τα παιδιά μας άρχισαν να μας αντιμιλούν και να παραβιάζουν.
Δεν πιστέψαμε στον φασισμό, παρά μόνο, όταν τον είδαμε μπροστά στις πόρτες μας και όχι μόνο στις πόρτες των τρωγλών των μεταναστών.
Δεν ξέραμε για τα αφροδίσια νοσήματα, παρά μόνο, όταν αποκαλύφθηκαν τα σκάνδαλα παράνομων πόρνων, αλλά στην ουσία ξεσκεπάστηκε μια ηλίθια εκπαίδευση, που αγνοεί συστηματικά τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θεωρώντας τη ταμπού.
Συνήθως ψάχναμε για άλλοθι: για τον γκρεμό φταίει το ότι δεν έφτιαξε κάποιος γεφύρι, για τη φτώχεια φταίνε οι πολιτικοί, που εμείς ψηφίζαμε και ψηφίζουμε, για την έλλειψη παιδείας οργιάζουν οι πεφωτισμένοι δάσκαλοι για το δημοσιοϋπαλληλίκι, αλλά ποτέ δεν αντιστάθηκαν πραγματικά, ούτε οι γονείς, ούτε κανείς (κι αυτό φαίνεται από τη ζωή που διάλεξαν και διαλέγουν), για τον φασισμό φταίνε οι οικονομικοί μετανάστες, για τα νοσήματα οι πουτάνες.
Η κρίση είναι η μετατόπιση από το άλλοθι στο "σαυτόν γνώθι", στην αυτοκριτική.
Βουλιαγμένοι στο βραχυπρόθεσμο, ξεχάσαμε πως η επανάσταση δε σταματά ποτέ, δεν ικανοποιείται ποτέ και πως ο επαναστάτης είναι ένα καθημερινό πλάσμα. Η ανάσταση έγινε σε 3 μέρες. Η επανάσταση είναι άλλο πράγμα όμως. Όπως δε μπορείς να καταπιείς αλλεπάλληλες φορές, έτσι κι η ανάσταση με την επανάσταση.
Δε θα δούμε ποτέ την απόδειξη μιας επανάστασής μας, γι' αυτό δε θα αποκτήσουμε ποτέ συνείδηση και συνειδητότητα.
Με σεβασμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου