Κι αν έστω για μια στιγμή...

Κι αν έστω για μια στιγμή πίστεψε στους ήρωες, είναι που από μικρή τ' άκουγε συνέχεια.
Κι αν έστω για μια στιγμή πίστεψε στην αγάπη, είναι που από μικρή της έλεγαν γι' αυτήν.
Κι αν έστω για μια στιγμή πίστεψε στον θεό, είναι που από μικρή της τον δοξολογούσαν.
Μεγάλη τώρα δεν τ' αρνιέται.
Πίστεψε για μια στιγμή έστω, ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα, που δεν της έλεγαν, γιατί δεν τα 'χαν φανταστεί καν να υπάρχουν. Κι ένιωθε το χρέος να τα πει σε μικρά παιδιά, σαν και σ' εκείνη κάποτε. Είναι που από μικρή άκουγε για το καθήκον της Διδασκαλίας, είναι που τώρα μεγάλη κρυφάκουσε το καθήκον της Ποίησης.
Κι αν έστω για μια στιγμή δεν πίστεψε στους ήρωες, είναι που μεγάλωσε τώρα πια και δεν της τους έλεγαν.
Κι αν έστω για μια στιγμή δεν πίστεψε στην αγάπη, είναι που μεγάλωσε κι όλο τη διέψευδαν.
Κι αν έστω για μια στιγμή δεν πίστεψε στον θεό, είναι που μεγάλωσε και συχνά τον βλασφημούν για τα δεινά, οι ίδιοι.
Μεγάλη τώρα δεν τ' αρνιέται. Το "ίδιο" είναι μια ταυτότητα σε δύο χρόνους: που τη μια άλλοι και τώρα άλλοι - μα πάντα ίδιοι...
Πίστεψε για μια στιγμή, ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα, που δεν της έλεγαν, γιατί δεν τα 'χαν φανταστεί καν να υπάρχουν. Κι ένιωθε το χρέος να τα ποιήσει και να τα διδάξει. Κι αν έστω για μια στιγμή αμφέβαλε, είναι που οι ίδιοι της τα κορόιδεψαν, της τα έβρισαν, της τα κατέρριψαν.
Η ίδια...

Υ.Γ.: Το χρονικό υποθετικό ελάχιστο για τη μέση λύση "ο ανάμεσα σε δύο διαφορετικά πράγματα είναι πάντοτε -σχεδόν- ο ίδιος"