"Έχει γενέθλια..."

- Τα θυμήθηκες; (της είπε)
- Τα πόσα κλείνεις; (κάπως έπρεπε να νικήσει την αμηχανίας τής νίκης της κατά της λησμονιάς)
- Πότε θα σε δω; (σαν να μην άκουσε)
- (εκείνη παράκουσε, νόμισε πως εννοούσε, πότε θα 'σαι δω) Δεν ξέρω, τώρα ξεκινάνε κι οι σχολές!
- Τότε... Ούτε γω θα σου πω τα πόσα κλείνω!
- Κλείνω (συνειρμικά της ήρθε να κλείσει το τηλέφωνο)
- Μη!
- (πόσο ήθελε να τ' ακούσει λίγους μήνες νωρίτερα αυτό) Κλείνεις τα 18!
- Πιστεύεις στα θαύματα; Εγώ ναι! Γι' αυτό ευχήθηκ...
- (τον διακόπτει) Να το καλό, να σου λένε αργά τις ευχές: μπορείς να τους εκμυστηρευτείς την ευχή σου! Αλλά γω δεν πιστεύω στα θαύματα (ήθελε να του πει κάτι μεταξύ "πιστεύω σ' εσένα" ή "πίστευα σ' εσένα, αλλά τώρα δεν.") Καληνύχτα! (και το έκλεισε χωρίς να περιμένει απάντηση... όπως πάντα)

Μετά δεν ξέρω ούτε κι εγώ τι έκανε. Έκλεισε τα μάτια της κι εγώ δεν μπορώ να δω ανθρώπους με κλειστά μάτια. Έκλαψε; Κοιμήθηκε; Σκεφτόταν; Ποιος ξέρει τι σχέδια έπαιρνε το μαύρο των βλεφάρων της στον αμφιβληστροειδή.