26η Οκτωβρίου

- Τι έκανες εκεί;
- (σιωπή)
- Σε ρώτησα κάτι! (με ένταση) Τι έκανες εκεί; Ε;!
- (παρατεταμένη σιωπή)
- Δε μιλάς;
- Μα, μαμά...
- ΤΙ; Τολμάς και πας να αντιμιλήσεις; Τι πράματα είναι αυτά;
- Έλα, ρε μαμά...
- Τι "έλα, ρε μαμά;", ε; Έτσι σε μεγαλώσαμε; Τι πράματα είναι αυτά, σε ξαναρωτώ;
- (σιωπή)
- Μάλιστα. Ούτε συγγνώμη! Ευτυχώς κιόλας που δε ζητωκραυγάζεις για το "κατόρθωμά σου"!
- Μαμάαα (κλαψουρίζοντας στην κατάληξη)!
- Σιωπή! Αύριο δε θα πας πουθενά.
- Μα! Αύριο είναι γιορτή
- (τον διακόπτει) Δεν είναι τίποτε. Μη μου πεις, ότι θα γιορτάσεις μετά από αυτό που έκανες.
- Μα, μαμά!
- Σιωπή είπα, δε θα το επαναλάβω. Δεν είμαι η μάνα σου από δω και πέρα. Έπρεπε να ντρέπεσαι.
- Μα, τι φταίω εγώ;
- Φταις. Στο δωμάτιό σου να διαβάσεις.
- Τι να διαβάσω, αφού έχουμε τετραήμερο.
- Να διαβάσεις, γιατί έχετε το τετραήμερο.
- Μα θα βγουν να παίξουν οι φίλοι μου.
- Να παίξετε πάλι νερατζοπόλεμο;
- Μα...
- Μαμάκια! Τρέχα στο δωμάτιό σου και μη βγεις από κει μέχρι να σου πω εγώ.

Υ.Γ.: Το παιδί πήγε στο δωμάτιό του και περίμενε. Η αλήθεια είναι, ότι δεν ξέρω την επονείδιστη πράξη του, ούτε ξέρω τι έγινε αφότου έφυγα από τον απορροφητήρα της κουζίνας τη στιγμή που η μάνα ενώ έκλεινε ραντεβού για κούρεμα, λιποθύμησε...