μονολογώντας με τ...

- Είναι αλήθεια, λοιπόν, όλο αυτό;
- (σώπαινε)
- Ωραία, λοιπόν!
- (σώπαινε)
- Και μάλλον, πρέπει να σου επιστρέψω αυτά, ε;
- (έγνεψε αόριστα, χωρίς καν να γυρίσει να δει τα αυτά)
- Πες κάτι!
- (σώπαινε)
- Μπορώ να σε κάνω να μιλήσεις;
- Τι θες να σου πω;
- Μου αρκεί, που σ' έκανα τουλάχιστον να μιλήσεις!
- (δεν την κοίταζε)
- Αντίο, λοιπόν!
- (σώπαινε)
- (απομακρύνθηκε απαρατώντας αρχικά τα αυτά μπροστά στα πόδια)