Δύο γέροι

- Αυτά που ζήσαμε εμείς, δε τα έζησαν οι νέοι τώρα, έτσι ούτε εκτιμούν, ούτε ξέρουν τι πάει να πει δυσκολία, μεγάλωσαν στα πούπουλα και θα τους έθουν δύσκολα. Ενώ εμείς, που μεγαλώσαμε στις δυσκολίες, κάπως θα τα βγάλουμε πέρα.
- Όλα για τα παιδιά μας, Γεράσιμε.
- Δίναμε, δίναμε, δίναμε και τι δεν πάψαμε να στερούμε. Ό,τι ζητούσαν.
- Ναι, τους δώσαμε όσα στερηθήκαμε, που ήταν πάρα πολλά, αλλά ποτέ δε τους δώσαμε αυτά που είχαμε, που ήταν ελάχιστα.
- Τι εννοείς με αυτό;
- Να, τους δώσαμε φαϊ, νερό, λεφτά, σπίτι, βιβλία, αλλά, δε τα μάθαμε να ζουν χωρίς αυτά. Κι η ευτυχία είναι εθιστική σα ναρκωτικό. Θες και θες και θες. Κι έτσι άρχισαν να θέλουν και να θέλουν και να θέλουν. Το μεγαλύτερο ναρκωτικό στις μέρες μας είναι η ευτυχία.
- Απλώς εμείς είχαμε μάθει να είμαστε με άλλα, ελάχιστα ευτυχισμένοι.
- Μπα, θαρρώ πως δεν υπήρξαμε ποτέ ευτυχισμένοι, γιατί δε θελήσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι σα να θες κάτι, επειδή ξέρεις, ότι υπάρχει. Όλα είναι θέμα μόδας και διαφήμισης. Τότε ήταν άλλα, σήμερα άλλα.
- Και νομίζεις, πως σήμερα ποθούν να 'ναι ευτυχισμένοι;

(Η φωτογραφία ανήκει στην προσωπική συλλογή της Ελένης Πάγια)