ΚΛΙΝΗ

©Van Gogh

σε τι να σου ορκιστώ

όταν έπρεπε να χωρέσω σε αυτό το κρεβάτι

το δικό μου

κι ενίοτε δικό μας

έριξα ό,τι περίσσευε στη θάλασσα

ν' αναδευτεί με τον αφρό

και κράτησα ό,τι χρειαζόταν για να είμαι

τσίμα τσίμα

σε ένα συρτάρι κάτω

από τα πιστοποιητικά ΑΦΜ, ΑΜΑ, ΑΜΚΑ και IBAN

τα βράδια

κάνω απίστευτη ησυχία

να δω, αν κάποιος

με κατηγορεί

ανάμεσα στις κραυγές των γατών

που ζευγαρώνουν

τα σκυλιά που γαβγίζουν, λόγω των γατών

κι ανάμεσα στους οργασμούς μας

δεν ξέρω,

στο τέλος της μέρας

ο φταίχτης τι νόημα έχει

αν κάνοντας τον απολογισμό της μέρας

πριν κοιμηθείς

το φταίξιμο

θα φτάσει να ταυτιστεί με τη στιγμή πριν απ' τον ύπνο

ο φταίχτης θα μοιάσει να είναι η στιγμή πριν απ' τον ύπνο

όταν ξάπλωσα πάνω στο κορμί

το δικό σου

κι ενίοτε δικό μας

χρειάστηκε ό,τι περίσσευε

να το ρίξω στη θάλασσα

κι ό,τι δεν έφτανε

και χρειάστηκε να προστεθεί

το κράτησα

σε ένα συρτάρι κάτω κάτω

σαν τα βαφτιστικά

όλα λέγονται

με ένα βαθιά κρυμμένο μυστικό

στο φόντο

σαν ήλιο φαντάσου το μυστικό

κι όχι σαν κάτι σκοτεινό ή σκιερό,

σαν ήλιο

που κατάματα δεν το κοιτάς