Ένα λουλούδι ν' ανθίζει ανάμεσα στο στήθος σου, καταπώς ένα λουλούδι τείνει προς το φως, είναι το χέρι μου που έρχεται απ' την κοιλιά σου κάθετα και περνάει ανάμεσα απ' τα στήθη. Ένα λουλούδι που ακολουθεί τα χνάρια ενός λουλουδιού που κάποτε σίγουρα άνθισε ανάμεσα στα στήθη σου. Ένα λουλούδι πάντοτε αρκεί να ρίξει από τα τείχη η πριγκήπισσα, σινιάλο να ξεκινήσει η μονομαχία κι εκείνη να κοιτάζει από ψηλά. Αν υποθέσουμε πως κάποτε το χέρι μου υπήρξε λουλούδι τέτοιας χρήσης. Κι όπως έρχεται το χέρι μου απ' την κοιλιά σου κάθετα κι ανάμεσα απ' τα στήθη σου και αρπάζει το λαιμό σου, αν όντως υπήρξε κάποτε το χέρι μου λουλούδι τέτοιας κοπής, που περιμάζεψε κάποια στιγμή μετά τη μάχη ένα περαστικό ζευγάρι χέρια κι αν το αρχαίο λουλούδι που ακολούθησα στο στήθος σου μάδησε στο στήθος σου επάνω κι αν τα χέρια που μαζέψανε τον πολεμόχαρο ανθό γίναν λουλούδια σε στήθη άλλα κι άλλους λαιμούς, τότε η αλήθεια υπήρξε πάντοτε μια μισητή ουτοπία του αληθινού: αυτό που πάντα αγγίζουμε ως εάν αυτό που δεν αγγίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου