Ωμολογία

©Rene Magritte

Δυο φορές θα ζήσω
Μετά τη φωτιά
και πριν τη στάχτη
φως

Όπως το άσπρο φλυτζάνι
του ελληνικού καφέ
την ώρα που ψήνεται
άδειο
θα ανοίξει ένα αεράκι
το παράθυρο
και θα γίνει
άσπρο περιστέρι
και θα πετάξει μακρυά

Χάνω πολλές φορές τις εμπνεύσεις
που ήρθαν άσχετη στιγμή
που δεν ήταν να γραφτούν
σε χαρτί
δεν υπήρχε πουθενά χαρτί

Ποιος να πιστέψει
πως κάποτε αυτός ο άνθρωπος
ο κυκλοθυμικός
ο έτσι
κι ο αλλιώς
είχε κάποτε μιαν έμπνευση
που ίσως να τους έκαμε να δουν αλλιώς
ή απλώς να δουν

Ένας θάνατος
κι ένα ποίημα
μπορούν να δείξουν
πως εδώ υπάρχει κάτι
πρόβλημα
ή κάτι
τελοσπάντων