Mε τον Μίλτο στην ηχώ μιας Μπέλλου ή ενός Μάνου
και με 'να φύλλο να σκουπίζεσαι
και να κρύβεσαι
και να ηγείσαι
και μπρος σ' αυτό να υπερηφανεύεσαι
ή
μες στα σοκάκια ενός άλλου δήμου
σχεδόν άγνωστος κι αδιάφορος στους άλλους
με έτερον άγνωστο κι αδιάφορο στους άλλους
να κάνετε ζικ ζακ ανάμεσα σε ζαρντινιέρες ή παγκάκια
και να τραγουδάς αυτό που τραγουδά ο καθένας στο μπάνιο.
Έτσι δε στερεύει η αιωνιότητα κι όχι μόνο,
μα φεύγει κι άλλο πέρα από μας, έξω από μας, καν από εμάς,
παράλληλο σύμπαν, καλά καλά δεν την ακούμε,
παρά εκείνη ηδονοφθαλμιά
περνώντας σχεδόν άγνωστη και διάφορη απ' τους άλλους.
Με τον Γιώργο στη σκιά ενός Μάνου ή ενός μικρού αδέσποτου
και με το χέρι να αγγίζεις κάθε τι,
να εφάπτεσαι, να καλωδιώνεσαι με τη μάζα που δεν είσαι
εν τέλει, μα είσαι τόσο,
με τον ηλεκτρισμό που κυοφορείται υπόκωφα,
ασυναίσθητα.
Μέσα στο σώμα μου ρέει αίμα και κεραυνός.
Βγάζω ιδρώτα σα ρετσίνι και σπέρμα που δε θέλει μέλισσες, μόνο άνθη. Έρωτας χωρίς μέλισσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου