Όρκος

©Γύζης

Πιστεύω στους οικείους, που με τρέφουν στην αρχή σαν ζώο αβοήθητο
κι εν συνεχεία αποδέχομαι τον κόσμο τους ανεξέλεγκτα,
στην εξουσία πιστεύω, στον νόμο του ψαριού του μεγάλου
που τρώει το μικρό, ότι πιο αξιόπιστα συνεπείς στην εντελέχεια.
Πιστεύω στην γοητεία που με (δι)εγείρει και στους φέροντες αυτήν.
Πιστεύω σ' αυτό που με εξυπηρετεί
μια δεδομένη στιγμή,
πιστεύω σε αυτό που ενισχύει αυτό που πιστεύω
κι όχι σ' αυτό που τ' ακυρώνει και μ' ακυρώνει.
Πιστεύω στην ομάδα που ανήκω,
δεν πιστεύω στην ομάδα που δεν ανήκω.
Πιστεύω στο δικό μου, όπως ορίζουν οι πλείστοι πιστοί σωστό,
διαρκώς δεν πιστεύω στο δικό μου, όπως ορίζουν οι πλείστοι αμφισβητίες.
Πιστεύω στη συμμόρφωση και στην προβολή,
να σκέφτομαι όπως οι άλλοι
και να πιστεύω πως οι άλλοι πιστεύουν ό,τι κι εγώ.
Πιστεύω στην προσμονή,
αυτό που ψάχνω να βρίσκω,
στους μαγικούς αριθμούς που με περιβάλλουν,
στην πιθανότητα να είμαστε τυχερότεροι των άλλων.
Πιστεύω στον συνειρμό που συνδέει
δυο πράματα να είναι το ένα αιτία και το άλλο αποτέλεσμα,
ενώ συνήθως συνυπήρξαν για μία και μόνη φορά στον κόσμο
και μόνο ως αφορμές προέκυψαν.
Πιστεύω στην αλήθεια της ευχαρίστησης,
ότι το ευχάριστον πιο αληθές.
Πιστεύω στον φαύλο κύκλο της γένεσης του κόσμου,
πιστεύω στην ψευδή μνήμη που έχει αργότερη ημερομηνία λήξης,
πιστεύω στο ζωτικό ψεύδος ότι αληθέστερο.
Πιστεύω στο επιχείρημα κι όχι την αλήθεια,
ότι πειστικότερον,
στο πρώτο πιστεύω και το τελευταίο, ότι ευκολότερον μνημονεύειν
και
πιστεύω στη βεβαιότητα,
από την αβεβαιότητα κάλλιον προτιμάν το μη πιστεύειν.
Το έντονο συναίσθημα και το δημοσιευμένο εγείρει την πίστη μου. Το λεχθέν υπαρκτότερον.
Πιστεύω στην προκατάληψη των πραγμάτων.
Πιστεύω στην παταποιητική, την ποιητική των κβανταλέξεων.
Ορκίζομαι στην ανυπαρξία των πραγμάτων.