Σε θέλω.

Σε θέλω.
Κι αν, μιλώντας για ποίηση, μου πεις ότι δεν καταλαβαίνεις τι γράφω και τι λέω, τότε πες μου πώς ένα τόσο σύνθετο κοινωνικοπολιτικό γεγονός, μια τέτοια αδιευκρίνιστη βιολογική και ψυχοσυναισθηματική διεργασία κατάφερε να συμπυκνωθεί σ' αυτή την ελάχιστη φράση.
Πώς θες να μου πεις πως αυτό δεν είναι ποίηση και πώς θες να "μαλώσουμε" για την άποψή μου αυτή και την άποψή σου εκείνη που με θέλει να είμαι φαφλατάς, αλλά σίγουρα εκτιμώ την βαρύτητα των λίγων και κατάλληλων λέξεων.
Σε θέλω κι αυτή μου η ερωτική μου βούληση για σένα σαν να διπλασιάζει την ελεύθερη βούληση και τις ελεύθερες βουλές μου για το κάθε τι που επέλεξα (ή ελεύθερα επιλεγόμενα υποτάχτηκα) ως τώρα.